THAILAND:- In het noordoostelijke dorpje Ban Ta Klang in Thailand begint Siriporn Sapmak haar dag met een livestream van haar twee olifanten op de sociale media om geld in te zamelen om te kunnen overleven.

De 23-jarige, die al sinds haar schooltijd voor olifanten zorgt, richt haar telefoon op de dieren terwijl ze hen bananen voert en ze achter haar familiehuis langs lopen.

Siriporn zegt dat zij ongeveer 1.000 baht ($27,46) aan donaties kan inzamelen door enkele uren te livestreamen op TikTok en YouTube, maar dat is slechts genoeg om haar twee olifanten voor één dag te voeden.

Het is een nieuwe – en onzekere – bron van inkomsten voor de familie, die vóór de pandemie geld verdiende met het geven van olifantenshows in de Thaise stad Pattaya. Zij vulden hun inkomsten aan door fruit te verkopen.

Zoals duizenden andere olifanteneigenaars in het hele land moest de familie Sapmak naar hun geboortedorp terugkeren toen de pandemie de olifantenkampen decimeerde en het buitenlandse toerisme vrijwel tot stilstand kwam. Slechts 400.000 buitenlandse toeristen kwamen vorig jaar in Thailand aan, tegen bijna 40 miljoen in 2019.

Sommige dagen ontvangt Siriporn geen giften en zijn haar olifanten ondervoed.

“Wij hopen dat de toeristen (terugkeren). Als ze terugkomen, doen we deze livestreams misschien niet meer,” zei ze.

“Als we weer mogen gaan werken, krijgen we een (stabiel) inkomen om gras te kopen voor de olifanten om te eten.”

De Nederlander Edwin Wiek, oprichter van Wildlife Friends Foundation Thailand, schat dat minstens duizend olifanten in Thailand geen “behoorlijk inkomen” zouden hebben, zolang er niet meer toeristen terugkeren.

Thailand heeft ongeveer 3.200 tot 4.000 olifanten in gevangenschap, volgens officiële instanties, en ongeveer 3.500 in het wild.

Edwin zei dat het Livestock Development Department “een soort” budget moet vinden om deze olifanten te ondersteunen. “Anders zal het moeilijk worden om ze in leven te houden denk ik voor de meeste gezinnen,” zei hij.

Één grote familie
De families in Ban Ta Klang, het epicentrum van Thailand’s olifantenhandel in de provincie Surin, hebben generaties lang voor olifanten gezorgd en hebben een nauwe band met hen.

Olifantenshows en -ritten zijn al lang populair bij toeristen, vooral bij Chinezen, terwijl de kritiek van dierenrechtengroeperingen op de manier waarop daar met olifanten wordt omgegaan, aanleiding heeft gegeven tot toerisme in heiligdommen.

“Wij zijn met elkaar verbonden, als familieleden,” zei de moeder van Siriporn, Pensri Sapmak, 60 jaar.

“Zonder de olifanten weten wij niet hoe onze toekomst eruit zal zien. Wij hebben vandaag dankzij hen.”

De regering heeft sinds 2020 500.000 kilogram gras over meerdere provincies gestuurd om de olifanten te helpen voeden, volgens het Livestock Development Department, dat toezicht houdt op de olifanten in gevangenschap. Olifanten, het nationale dier van Thailand, eten 150 kg tot 200 kg per dag, volgens de Wildlife Conservation Society.

Siriporn en haar moeder zeiden echter dat zij nog geen enkele steun van de regering hebben gekregen. “Dit is een groot nationaal probleem,” zei directeur-generaal Sorawit Thanito van het Departement voor Veeteeltontwikkeling.

Hij zei dat de regering van plan is olifanten en hun verzorgers bij te staan en dat “maatregelen samen met een begroting aan het kabinet zullen worden voorgesteld,” zonder een tijdschema te geven.

Hoewel de regering dit jaar 10 miljoen buitenlandse toeristen verwacht, zeggen sommigen dat dit wel eens niet genoeg zou kunnen zijn om de olifantenbezitters terug te lokken naar toeristische topbestemmingen, gezien de kosten die ermee gemoeid zijn. Chinese toeristen, de steunpilaar van olifantenshows, zijn ook nog niet teruggekeerd te midden van COVID-19 sluitingen in eigen land.

“Wie heeft er nu het geld om een vrachtwagen te regelen… en hoeveel zekerheid (hebben) ze dat ze echt weer handel zullen hebben als ze teruggaan,” zei Edwin

Hij verwachtte dat er in het komende jaar nog meer olifanten in gevangenschap geboren zouden worden, waardoor de druk op hun eigenaars nog groter zou worden.

“Sommige dagen verdienen we wat geld, sommige dagen geen, wat betekent dat er minder eten op tafel zal komen,” zei Pensri.

“Ik zie geen licht aan het eind van de tunnel.”

Wees vriendelijk en reageer beleefd op het artikel wat Olleke Bolleke voor u in de media gelezen heeft, wij moedigen toevoeging van uw reactie op deze content aan, maar kijken wel naar taalgebruik. Mocht u een foutje menen te zien of heeft u een tip!, mail uw nieuwsbeer even, hij zal u dankbaar zijn.

Informatie en bron
Illustraties: Photosstock 
Content: Marketscreener
Bron: Marketscreener.com