Nederlanders in de buitenlandse cel totaal geïsoleerd

~NIET VERDER KIJKEN DAN DE NEUS LANG IS~
(Niet goed nadenken wat de gevolgen van iets zijn)

AZIË – Geen bezoek, complete isolatie, volop besmettingsrisico, lange quarantaines rond een rechtszitting. Nederlandse gedetineerden in het buitenland zitten in coronatijd vaak dúbbel gevangen. Ambassades en consulaten doen wat ze kunnen om toch consulaire bijstand, waar iedere Nederlandse staatsburger recht op heeft, te verlenen.

Geen andere keus. De Nederlandse drugsverdachte in Bangkok zit tien dagen opgesloten met andere gevangenen, in een speciale ruimte waar meerdere gedetineerden in quarantaine kunnen. Verregaande afzondering is nodig om in het Zuidoost-Aziatische beklaagdenbankje te kunnen plaatsnemen. Is de zitting voorbij, dan moet hij wederom anderhalve week in quarantaine.

„Daar is helaas niets aan te doen”, zegt plaatsvervangend ambassadeur Thomas van Leeuwen vanuit Bangkok. „Thailand heeft heel strenge maatregelen. De grenzen zijn gesloten, alleen na langdurige quarantaine kun je eventueel het land in komen. Covid willen ze absoluut buiten de deur houden.”

DRINKWATER
In de overbevolkte gevangenissen in Thailand is altijd al onvoldoende toegang tot eten, schoon drinkwater en medische bijstand. Ook de sanitaire voorzieningen zijn vaak slecht. De maatregelen om corona niet binnen te laten dringen hebben verregaande consequenties. „Bezoek is niet mogelijk. Zelfs ambassadepersoneel krijgt momenteel geen toegang tot Nederlandse gevangenen.”

In Peru zijn ze er niet in geslaagd het virus buiten de gevangenismuren te houden. „We gaan ervan uit dat alle Nederlandse gedetineerden het virus hebben gehad”, zegt ambassadeur Nathalie Lintvelt. „Veel bewakers zijn besmet geweest, het coronavirus is flink rondgegaan in de cellen.”

Peru is sowieso een van de zwaarst getroffen landen in de wereld als het om corona gaat, benadrukt ze. „Nergens zijn relatief gezien meer mensen overleden. We zitten momenteel in de piek van de tweede golf en dat merk je in het hele land.” In de Peruaanse cellen wordt ook al langere tijd geen bezoek toegestaan. „Zelfs advocaten zijn vaak niet bereid hun cliënten in persoon te zien, vanwege de medische risico’s.”

Die vrees leeft ook in China. In Shanghai zijn de deuren ook potdicht voor elk bezoek. Zelfs voor personeel van het consulaat-generaal. „Ook hier wil de overheid voorkomen dat het virus in de cellen, waar toch al veel mensen op elkaar zitten, kan binnendringen”, vertelt consul Remco van Wijngaarden.

VIDEOBELLEN
Voor Nederlandse gedetineerden betekent het nog meer afzondering en minder menselijk contact – sowieso in het Nederlands. Wel zijn meer landen bezig met het opzetten van online videoverbindingen waar ze gebruik van kunnen maken. In sommige gevallen is dat zelfs al geregeld.

„Voordeel is dat zo ook familieleden met hun geliefden in Nederland kunnen spreken”, zegt Van Leeuwen in Bangkok, die blij is met de ’service’. „Nadeel: dat kan maar tien minuten per maand per familielid.”

In het Zuid-Amerikaanse land zijn die beperkingen er niet. Er is deze maand een proef met videobellen. „Alleen zal niet iedereen daar waarschijnlijk gebruik van kunnen maken”, tempert Lintvelt. „In sommige regio’s in het land is sowieso geen internet. Al zitten de meeste Nederlandse gedetineerden net buiten Lima waar verbindingen beter zijn.”

In de Volksrepubliek is het weer ingewikkelder. Bellen is toegestaan, maar dan alleen met personeel van de ambassade of het consulaat. Het is zelfs extra streng bij gevangenen van wie het proces nog niet is afgerond. Het contact bestaat uit bellen met Wechat, de Chinese tegenhanger van WhatsApp.

„Maar daar moet iemand van de rechtbank bij aanwezig zijn”, zegt Van Wijngaarden. „Net als een tolk. We moeten dan spreken in het Engels, zodat duidelijk is wat we bespreken. Over de zaak zelf mag niets worden gezegd. Dan heb je het dus vooral over hoe het met de gevangene gaat. Maar ook dat vinden ze belangrijk om over te praten.”

Zolang de rechtszaak nog niet is afgerond, is dat het enige contact. „Er zijn Nederlanders die twee jaar lang, op brieven na, geen contact hebben gehad met familie. Als ze zijn veroordeeld mag er familie op bezoek komen. Maar dat zou in deze periode sowieso niet kunnen, want vanwege de reisrestricties is het moeilijk om het land in te komen. Nog los van de quarantaine die aan een bezoek vastzit.”

Wat voor ambassades en consulaten resteert, is het verstrekken van pakketten met medicijnen, eten, toiletartikelen, en soms een bescheiden financiële tegemoetkoming waarmee gedetineerden uit ons land noodzakelijke artikelen kunnen kopen in de gevangenis.

Wees vriendelijk en reageer beleefd op het artikel wat Olleke Bolleke voor u in de Telegraaf gelezen heeft. We moedigen toevoeging van uw reactie op deze content aan, maar kijken wel naar taalgebruik, mocht u een foutje menen te zien of heeft u een tip!, mail uw nieuwsbeer even, hij zal u dankbaar zijn.

Informatie en bron
Illustraties: Getty images
Content: Marcel Vink
Bron: Telegraaf.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Leave the field below empty!