PATTAYA:- In een ontroerend verhaal dat de kracht van een vaderliefde illustreert, heeft een 85-jarige man uit Thailand, die gedeeltelijk blind is, een indrukwekkende reis gemaakt van 14 dagen te voet van Nakhon Ratchasima naar Chonburi. Dit alles in een wanhopige poging om zijn oudste zoon te vinden, die hij al negen jaar niet meer had gezien.
Gisteren publiceerde de lokale media dat de man, bekend als Lung Lek Wongjaiya, zijn zoektocht begon met de hoop zijn zoon te ontmoeten. Met slechts 2.000 baht op zak, die al snel opgingen aan motor-taxi ritten, bevond hij zich al gauw in een wanhopige situatie. Uiteindelijk hield hij nog maar 8 baht over, wat hem noopte om de terugreis naar zijn thuis in Koh Pho, in het Phanasnikhom-district van Nakhon Ratchasima, te voet te maken.
De reis was niet eenvoudig❗️
Met slechts één setje kleren en zonder een vaste slaapplaats, moest hij vaak zijn toevlucht zoeken tot de vriendelijke hulp van vreemden. Onderweg bood men hem voedsel, water en zelfs een paar kledingstukken aan om hem door deze zware dagen heen te helpen. Zijn volledig blinde rechteroog maakte de uitdaging alleen maar groter.
Een bijzonder moment vond plaats toen hij rustte nabij een tempel. Een lokale inwoner, geraakt door zijn verhaal, bood hem soja-melk, 20 baht en een warme maaltijd aan voor zijn reis. Lung Lek, die twee kinderen heeft – zijn oudste zoon in Nakhon Ratchasima en een dochter die getrouwd is en in Rayong woont – vertelde dat hij zijn zoon zocht uit een diep gemis.
Naarmate zijn reis vorderde, werd hij steeds meer geconfronteerd met de realiteit van zijn situatie. De hoop om zijn zoon te vinden leek te vervagen, maar zijn vastberadenheid bleef onwrikbaar. De journalist die zijn verhaal optekende, bood aan om behulpzaam te zijn en zorgde ervoor dat Lung Lek een buskaartje terug naar huis kreeg. De eigenaar van de minibus was zo geraakt door zijn verhaal dat hij hem een speciaal tarief bood.
Hoewel Lung Lek inmiddels weer op weg is naar huis, blijft zijn zoektocht naar zijn zoon voortduren. Meerdere instanties hebben hun hulp aangeboden in de hoop dat deze wanhopige vader de hereniging vindt waar hij zo naar verlangt.
Dit verhaal herinnert mij aan de onvoorwaardelijke liefde en vastberadenheid die mijn ouders ook hadden, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden.