BANGKOK:- In februari publiceerde de NPR een verhaal over de tol van de pandemie op de Thaise sekswerkers.  Voordat de Covid19 pandemie toesloeg, vormde het internationale toerisme 20% van het bruto binnenlands product van het land – en voedde een bloeiende seksindustrie.  Deze stortte in maart 2020 als een kaartenhuis in, toen het land de grenzen sloot om het coronavirus op afstand te houden.

De sekswerkers in de steden Bangkok, Phuket en Pattaya hebben moeite met het gebrek aan sekstoeristen.  De meesten van komen nauwelijks toen en velen van hen keerden terug naar hun thuisprovincies op het platteland. 

We nemen contact op met Khun M., een van de sekswerksters die we hebben geïnterviewd en die om anonimiteit heeft gevraagd omdat individuen door hun familie worden verstoten of door hun gemeenschap zijn verbannen wegens associatie met deze in Thailand gestigmatiseerde, illegale industrie.

Toen we in september 2020 sekswerkers in Thailand interviewden, hoopten velen dat de pandemie van het coronavirus snel zou eindigen.  Maar de coronaviruscrisis in het land is alleen maar erger, zo niet destracieus geworden, waarbij het gemiddelde aantal dagelijkse nieuwe infecties zijn hoogtepunt bereikte op 13 augustus met 23.418 infecties.  Terwijl sommige vakantie-eilanden, zoals Phuket, zijn heropend voor gevaccineerde buitenlandse toeristen, is het toerisme nog lang niet hersteld.

We spraken de 38-jarige Khun M., die we ontmoetten in het Thaise toeristencentrum van Pattaya.  Voor de pandemie verdiende ze goed geld als topless danseres in een go-go bar en als sekswerkster. Maar toen we haar vorig jaar tijdens de crisis spraken, zei ze dat ze geen geld genoeg had om naar haar moeder sturen, die voor haar twee blagen zorgt en deelt onderwijl een studio-appartement met twee andere vrouwen die in dezelfde bar werkten.  In januari keerde ze terug naar haar geboorteplaats in de noordoostelijke regio, bekend als de Isaan en begon ze als boekhoudster bij een plaatselijk ziekenhuis.

• Mon, één jaar geleden was je bang dat als het toerisme in Pattaya niet zou verbeteren, je terug zou moeten verhuizen naar Isaan.  Wat leidde tot je beslissing om de stad te verlaten?

De COVID-situatie werd ernstiger.  Er kwamen geen toeristen of buitenlanders naar Pattaya en ik were erg bezorgd over Covid19 virus. Ik begon erover na te denken om naar huis te gaan omdat er bijna geen klanten waren.  Mijn huisgenoten gingen vorig jaar november weer naar huis.  Het was een trieste toestand.  De kamer werd stil en sober, en ik moest nog [alleen] huur betalen voor de kamer.  Gelukkig verdiende ik op oudejaarsavond wat geld van een klant uit Bangkok die naar Pattaya kwam voor een eilandvakantie, toen heb ik de eindjes aan elkaar kunnen knopen.

• Hoe de pandemie het leven van Thaise sekswerkers heeft veranderd

Begin januari besloot de bareigenaar de zaak te sluiten.  Ik wist niets anders te doen in Pattaya.  Ik belde mijn moeder en vertelde haar dat ik naar huis zou komen.  Maar ik ging pas weer [enkele weken] weg omdat ik een baan probeerde te vinden in een [door de overheid aangewezen quarantaine]hotel in Pattaya, maar helaas zonder succes.

• Hoe zag de stad eruit op de dag dat je vertrok?

Ik was sprakeloos.  Ik heb [zes jaar] in Pattaya gewoond en had nooit gedacht dat Pattaya een verlaten stad zou worden.  Pubs en bars die ’s nachts altijd verlicht waren, zijn nu gesloten.  Het strand is eenzaam zonder toeristen.  ‘S Nachts is het strand een slaapplaats geworden voor mensen [die hun baan zijn kwijtgeraakt door COVID-19], en anderen gaan daarheen om voedsel te doneren aan daklozen. Als ik eraan denk, doet mijn hart pijn.  Ik ben blij dat ik het heb overleefd.

• Vóór de pandemie droomde je ervan genoeg geld te sparen in Pattaya om meer landbouwgrond voor je gezin te kopen en je eigen rubberboomplantage in Isaan te beginnen.  Hoeveel heeft de pandemie op je spaargeld opgeslokt?

Ik had nog maar een klein bedrag over.  Ik had ongeveer 10.000 baht [€260,-)gespaard en gebruikte het om mijn huur in Pattaya af te betalen.  Ik heb wat geld [vooruit] naar mijn moeder gestuurd voor de kosten van mijn twee zonen, ongeveer 3.000 baht [€ 77.-]

• Hoe was het toen je voor het eerst thuiskwam in je provincie?

Toen ik terugkeerde naar mijn geboorteplaats, mocht ik niet in ons huis verblijven.  Ik moest me melden bij de dorpsleider en moest 14 dagen in quarantaine.  Mijn moeder plantte mij onze [kleine] rubberplantage.  Ze liet wat eten en drinkwater bezorgen.

Nadat de quarantaineperiode voorbij was, kon ik naar huis.  Ik had niet veel te doen behalve [mijn moeder helpen met haar] rubberplantage.  Ik was gefrustreerd omdat ik niet wist wat ik verder met mijn leven moest doen.  Ik begon werk te zoeken, te beginnen met solliciteren als Grab-rijder. Er zijn niet veel restaurants voor het bezorgen van eten in mijn woonplaats, dus het grootste deel van mijn werk bestond uit het ophalen van passagiers of pakketten.  Het verdiende niet veel geld, maar het was beter dan thuis duimen draaien en niets verdienen.

Ik pakte ook een paar diensten op bij de 7-Eleven en werkte als levensverzekeringsagent.

• Je moeder en zonen waren voor hun levensonderhoud afhankelijk van je inkomen als sekswerker.  Hoe hebben ze het overleefd toen u terugkeerde naar Isaan en geen vaste baan had?

Thuis wonen zonder geld [in Isaan] is niet zo moeilijk als wonen in Pattaya.  Op het platteland hebben we een huis, dus we hoeven geen huur te betalen.  Mijn moeder verbouwt groenten voor zichzelf.  Soms kopen we vlees van de markt, en de prijs van vers voedsel is niet duur zoals in Pattaya.  Vorig jaar verhuurde mijn moeder de helft van haar rubberplantage aan een paar boeren, dus verdiende ze genoeg geld om van te leven.

• Wat ben je nu aan het doen?

Ik [begonnen] als financieel controleur in een ziekenhuis [begin juli].  Mijn vriend vertelde me dat het ziekenhuis personeel zocht.  Ik moest een boekhoudkundig examen afleggen om te kunnen solliciteren.  Ik wilde deze baan omdat ik van plan was [genoeg geld te verdienen om] ons huis te blijven verbeteren.

• Vóór de pandemie zei u dat uw baan in de rosse buurt van Pattaya u meer geld opleverde dan van uw vorige kantoorbaan.  Verdien je nu genoeg geld in je kantoorfunctie?

Ik ben een fulltime werknemer met een maandelijks inkomen.  Het salaris is misschien niet veel, maar er zijn gezondheidszorg, onderwijs voor kinderen en pensioenuitkeringen.

• Hoe blijft COVID u beïnvloeden?

Ik ben bang dat ik besmet zal raken met COVID omdat er besmette patiënten naar het ziekenhuis komen.  Ik bescherm mezelf door een dubbel masker te dragen.

• Hoe is het leven nu voor jou?

Mijn routine is veranderd.  In de weekenden heb ik tijd om bij mijn familie te zijn.  Ik maak nieuwe vrienden.  [In plaats van laat naar bed te gaan vanwege mijn avonddienst aan de bar], sta ik vroeg op en ga naar een dagbaan.  Het is grappig – ik klaagde altijd dat ik op een dag zou moeten slapen als een normaal persoon!

• Mis je iets over Pattaya?

Haha, Het feestleven, knappe kerels, en drinken met vriendinnen.  Ik drink nu bijna niet meer vanwege mijn nieuwe beroep, maar ik mis het enorm.

BRON:
Deze reportage van Aurora Almendral is bewerkt door uw nieuwsbeer Olleke Bolleke in Thailand, Aurora is een Amerikaanse journaliste die in Zuidoost-Azië woont.