~OPSPORING VERZOCHT~

Ze betaalde een belastingschuld voor haar zoon en gaf hem nog een stapeltje schoon beddengoed mee. Daarna heeft ze nooit meer iets van hem vernomen. Annie Beentjes (80) wil maar één ding: weten of zoon Dennis nog leeft en hoe het met hem is.

HEERHUGOWAARD:- In het huwelijk met haar eerste man, Walter Kuystermans, schenkt Annie in Amstelveen het leven aan vier kinderen. Yvonne, Laura, Wil en Dennis. Ze wordt op 42-jarige leeftijd weduwe. Dennis is tien jaar als zijn vader aan kanker overlijdt. „Hij had het daar moeilijk mee. Net als wij allemaal. Als je vader wegvalt, gaat dat niet in je koude kleren zitten. Maar er werd thuis verder niet over gesproken”, vertelt zus Laura (57). 

LIMMEN
De oudste dochter Yvonne (61) woont op het moment van overlijden al in Nieuw-Zeeland. Annie voedt als jonge weduwe haar kinderen op. Na twee jaar ontmoet zij haar huidige echtgenoot, Dick Beentjes. Ze verhuist met hem naar Limmen, zonen Wil en Dennis verhuizen mee. Laura blijft in Amstelveen wonen, later strijkt zij door de liefde in Heerhugowaard neer. In verband met de kleinkinderen kopen Annie en Dick uiteindelijk in de straat waar Laura woont ook een woning. Annie: „Het eerste half jaar reisde ik met Dennis op en neer naar Amstelveen, zodat hij daar zijn lagere school kon afmaken. In elk gezin is wel eens wat, maar de jongens accepteerden Dick als nieuwe vader.” 

ZOONTJE
“Dennis was een rustige jongen”, vertelt Laura. „We hadden een goede band. Het was mijn lievelingsbroertje. We deelden dezelfde passie voor paarden. Ik weet nog dat hij een veulentje had gekocht bij een manege in Egmond, waar ik zelf ook een paard had staan. Hij vernoemde het paardje naar onze overleden vader, Walter. Op de dag dat hij vertelde het veulentje te moeten verkopen omdat hij er niet meer voor kon zorgen, schonk hij mij zijn paardrijlaarzen.” „Dennis had een relatie met Barbara. Samen hebben ze een zoon, Brandon. 

Toen deze relatie stuk liep, veranderde Dennis. We kregen steeds minder contact. De laatste keer dat ik hem gezien heb, is ook ongeveer veertien jaar geleden. Of dat voor of na het laatste contactmoment met mijn moeder was, weet ik niet meer precies.” 

Brandon is drie jaar als Dennis het gezin verlaat. Sindsdien heeft zijn zoontje hem nooit meer ge- zien. „Ik snap daar helemaal niets van”, vertelt Annie gelaten. „Hij was gek op dat kind!” 

THAILAND
Wat ze in de daarop volgende jaren ook proberen, Dennis geeft taal nog teken. Hij lijkt van de aardbodem verdwenen te zijn. Er is het vermoeden dat hij misschien in Thailand zit. Laura: „Dennis was erg sportief en altijd bezig met kick- en thai-boksen. In Amstelveen heeft hij daar zelfs les in gegeven. Ik weet dat Dennis twee keer naar Thailand is geweest, om daar te boksen. Nadat we jaren niets van hem hadden vernomen, is er nog een keer kort contact geweest tussen mijn broer Wil en Dennis. Daarna werd het weer stil.” De jaren gaan tellen, Annie wordt ouder en denkt steeds vaker aan haar verloren zoon. „Ik ben een mens van de dag. Als ik van de trap afval, ben ik een lijk. Zonder te weten hoe het met Dennis is. Ik denk er steeds vaker aan. 

LEEFT HIJ NOG WEL?
Zit hij misschien ergens in de gevangenis? We begrijpen er gewoon niets van. Er was geen ruzie, geen onenigheid. Toen Dennis voor zichzelf begon in de bouw, bouwde hij een belastings- chuld op. Ja, als je een gulden verdient, weet je dat er maar twee kwartjes voor jouw zijn. Maar ik heb hem toen geholpen. Ik betaalde de schuld, hij woonde toen ergens in een caravan en gaf hem een stapeltje schoon beddengoed mee.” „We hebben van alles geprobeerd om erachter te komen waar Dennis is. Maar we lopen bij elk loket vast door de wet op de privacy”, vertelt Annie boos.

„Het gaat hier om mijn zoon, maar we krijgen nergens informatie los. Ik vond het wel heel vreemd toen ik een paar jaar geleden een brief van het belastingkantoor kreeg, over een vereffende schuld op naam van Dennis. Dat ging om een andere schuld die ik toen betaald heb. Waarom kreeg ik die brief? Het ging over een schuld van Dennis Kuystermans, maar die brief was gericht aan Annie Kuystermans-Commandeur. Ik heb daar toen nog over gebeld. Maar je raadt het al: geen antwoord in verband met de privacy.”

Broer Wil, getrouwd met een Thaise vrouw, besluit om tijdens een vakantie in Thailand op onderzoek uit te gaan. Tevergeefs. Er is geen enkele instantie die hem informatie kan of wil verstrekken over zijn broer Dennis. Laura: „Ik kijk wel eens naar zo’n televisieprogramma over vermiste personen. Maar die hulp inschakelen heeft geen zin. Daar is de tijdslijn te incompleet voor. We kunnen geen enkele leidraad meegeven om Dennis terug te vinden. Misschien wil hij onvindbaar blijven. Dat kan ook. Ik hoop dan dat hij op een of andere manier dit artikel te lezen krijgt. Dat hij weet dat we hem missen. En, mocht hij iets verschrikkelijks gedaan hebben, dat dat niet erg is. Ik zou hem zo graag nog een keer willen zien.

HET IS TOCH JE BROERTJE!
Geëmotioneerd: „Die onzekerheid is gekmakend. Het is me gelukt om dat gevoel te blokkeren. Nu ik zie wat het met mijn moeder doet, lukt dat niet meer.” „Mocht Dennis geen contact willen, dan respecteer ik dat natuurlijk. Maar hij moet weten dat hij niet vergeten is. En dat als er al iets gebeurd is, dat hij daar altijd mee mag komen. Iedereen heeft zo zijn problemen. Ik hoop oprecht dat hij iets van zich laat horen.”

Wees vriendelijk en reageer beleefd op het artikel wat Olleke Bolleke voor u in de media gelezen heeft. We moedigen toevoeging van uw reactie op deze content aan, maar kijken wel naar taalgebruik, mocht u een foutje menen te zien of heeft u een tip!, mail uw nieuwsbeer even, hij zal u dankbaar zijn.

Informatie en bron
Illustraties: JJFoto.nl/ Jan Jong
Content: Ronneke van der Genugten
Bron: Noord-Hollands Dagblad.nl