PATTAYA: Terugkijkend op de wilde dagen van het nachtleven in Pattaya, was er geen vreemdere ervaring dan vroege ochtendwandeling door Soi Diamond te slenteren. Deze kleine Soi, verborgen tussen het Diamond Hotel en de beruchte VIP Massage, gold eens als een geheim portaal dat nachtbrakers, disco-strijders en de “ik zweer dat dit mijn laatste drankje is” kampioenen met elkaar verbond.

Deze historische ervaringen begonnen meestal nadat de Boom Disco op Second Road iedereen naar buiten had gebonjourd, met knipperende lichten en bonkende beats die nog steeds in je hoofd weerklonken. Van daaruit begon de grote exodus, en Soi Diamond werd de ontwijfelbare favoriete tussenstop. Waarom? Niemand wist het echt. Misschien hypnotiseerden de neonlichten van het Tiger & Shark Complex de halfslapende feestgangers, of gaf de verre roep van de herenclub en de mysterieuze trap naar Heaven Above de illusie van een doel. Wat het ook was, de benen bleven bewegen terwijl de hersenen naar rust zochten.

Hier zwijmelden honderden “verloren ontdekkingsreizigers” bij zonsopgang, zich afvragend of hun missie was om een taxi te vinden, een verloren flipflop op te sporen, of simpelweg JP Bar bij Soi Lucky Star te bereiken zonder in elkaar te zakken. De arcade zelf leek wel een comedyshow: de ene man ruziede met een straatvoedselverkoper in zes verschillende talen tegelijk, terwijl een ander karaoke zong tegen een lege bierfles. Groepen vrienden debatteerden over het al dan niet naar huis gaan of ontbeten bij 7-Eleven.

En dan was er het mysterie waar elke veteraan van het nachtleven in Pattaya zich over verwonderde: Hoe kwam iemand ooit weer thuis vanuit Soi Diamond? Mensen zwoeren dat ze halverwege de arcade het bewustzijn verloren, om veilig weer in hun hotelbed wakker te worden, met flipflops netjes bij de deur geparkeerd. Sommigen beweerden dat de soi magische teleportatiekracht had, anderen geloofden dat het de stille arbeid van vriendelijke motorbike taxi-chauffeurs was, en enkelen fluisterden dat de geesten van Soi Diamond iedereen voor zonsopgang weer naar huis leidden.

Die vroege ochtendwandeling was niet zomaar een wandeling; het was een ritueel, een herinnering dat de hartslag van Pattaya nooit echt stopte; ze veranderde gewoon van tempo naarmate de nacht in de ochtend overging. Of het nu ging om lachen, verwarring of een twijfelachtige kebab in het handje, Soi Diamond gaf iedereen een verhaal om te vertellen, maar ook een gevoel van verloren momenten die nooit meer terugkwamen.

Olleke Bolleke in Pattaya