OBDAM:-Ik zat deze morgen even na het vertalen van stukjes voor Olleke Bolleke in Thailand relaxed te googelen en kom ik plots de huwelijksakte van mijn Opa Douwe Boon en Oma Elisabeth Terol uit 1926 tegen.

Ik was grappig verrast, temeer omdat ik de voornaam van mijn vader en van mijn over-overgroot vader Auke draag, de beste man was schuitenmaker in Amsterdam, zijn zoon Douwe was stoker, en heeft tot aan zijn dood bij de Hollandse Melksuiker aan de provinciale weg als stoker gewerkt.  In de oorlog was er een gaarkeuken in de suikerfabriek gevestigd waar mijn Opa als stoker het vuur moest onderhouden om te kunnen koken, hij wist vanuit die  hoedanigheid de honger van enkele Uitgeesters te stillen.

Helaas kwam mijn familie óók niet ongeschonden uit de oorlog, mijn opa, Douwe Boon en Oma, Elisabeth Terol met hun zes kinderen, Auke, Henk, Douwe, Martha, Annie, Bets II en Elisabeth.

Zoals gezegd, mijn opa werkt in de plaatselijke Hollandsche Melksuikerfabriek. Hij heeft nachtdienst gehad en ligt boven te slapen. ’s Ochtends rond 9.45 uur komt de 12-jarige Elisabeth (roepnaam Betsie) thuis. 

Mijn oma had een boterham gesmeerd, maar Betsie neemt slechts een paar happen omdat ze op weg naar huis aan de overzijde van de spoorbomen een meisje had gezien, dat met een zware zak aardappelen naar de trein moest. 

‘De rest eet ik straks op, ik moet even iemand helpen’, en weg is ze, met een fiets die achter het huis stond. Mijn oma zei nog: ‘Laat staan, die fiets is van ome Leen’. (Ome Leen heeft jaren langs met het weekblad Margriet, Revue, Panorama en de Donald Duck langs de deuren in Uitgeest gelopen) Ome Leen was echter die dag met de trein naar Amsterdam. 

Oma Boon gaat direct achter Betsie aan, maar wordt opgehouden door de 5-jarige Maartje (Martha). Die pakt ze op en brengt ze eerst terug naar huis. Intussen nadert een jachtvliegtuig.

Als Betsie het spoor oversteekt, wordt het vuur geopend. Haar 14-jarige broer Hendrik (Henk) ziet het gebeuren ‘en schreeuwt naar Betsie: ga liggen, ga liggen!’ Rondvliegende scherven raken zijn hand. Betsie wordt door meerdere kogels getroffen. Haar 16-jarige zus Annie die werkt in het nabijgelegen koffiehuis Gast (de latere Boerenwagen) rent erheen. Betsie, gekleed in geel geruit jurkje en zwart jasje met rode knopen, draait haar hoofd opzij en overlijdt. 

Moeder en Martha zien het vanuit het dakraam het drama gebeuren, mijn oma roept: ‘Douwe, Douwe, ik denk dat het onze Betsie is die daar ligt!’

Haar naam is vermeld op de plaquette op het gemeentehuis van Uitgeest.

Auke Boon
Facebookgroep Nostalgisch Uitgeest