~DAT IS EEN GOUDMIJN~
(Daar kan men veel aan verdienen)
SUKHOTTHAI:- Diep in de bergen van Sukhothai is recentelijk een grot met verschillende kamers ontdekt, daarmee is de jacht op een grote hoeveelheid goud, die Japanse troepen tijdens de Tweede Wereldoorlog in Sukhothai hebben achtergelaten weer aan het oplaaien.
Door de jaren heen steken er met grote regelmaat verhalen de kop op, of het fabeltjes of roddels zijn, weet uw nieuwsbeer Olleke Bolleke natuurlijk niet. Maar hoe je het ook went of keert, het blijft net een spannend jongensboek…of niet?
Maar de vraag blijft wel overeind staan: waar is het goud de gebleven die Japanse soldaten tijdens de Tweede Wereldoorlog geroofd hebben, misschien, heel misschien dat het in de bergen van Kanchanaburi is verborgen.
De grootste “goudkoorts” duurde van 1995 tot 2001 en de bekendste jager van het goud in oorlogstijd was de voormalig Pheu Thai-parlementslid voor Ratchaburi Khun Chaowarin Latthasaksiri, die de krantenkoppen haalde in deze zoektocht in 2001, toen hij senator was.
De voormalige vice-minister van Onderwijs beweerde dat hij miljarden dollars aan goud uit de Tweede Wereldoorlog had ontdekt die het Japanse leger had achtergelaten in een grot nabij de grens met Myanmar.
De bewering van destijds zou de toenmalige premier Thaksin Shinawatra voor de gek hebben gehouden, door per helikopter naar de locatie te vliegen, om vervolgens met een rood gezicht en met lege handen uit de bergen tevoorschijn te komen.
Nu is de mysterie rond het vermeende historische verdwenen goud weer boven water komen drijven, dit keer in Sukhothai, waar een bewoner een lokale verslaggever door één van de grotten leidde, waar Japanse soldaten uit WO II een systeem van kamers hadden gebouwd,
De 64-jarige man, Khun Kliang genaamd (achternaam niet gegeven), vertelde dat zijn fascinatie voor het goud in oorlogstijd begon als een jonge jongen toen zijn grootvader hem verbood de berg in te gaan om iets te verzamelen waarvan hij dacht dat het begraven voorwerpen uit de oudheid waren. Zijn grootvader vertelde toe. dat als er iets van waarde was, de Japanse soldaten het al lang geleden zouden hebben meegenomen.
Hij vertelde de jonge Kliang dat tonnen goud door de soldaten op het Sawankalok-treinstation waren gelost en in buckboards door olifanten en ossen naar de berg waren gebracht waar het goud in vooraf gebouwde kamers werd verstopt.
De kamers zijn gebouwd in verschillende grotten die toegankelijk zijn via meerdere ingangen. De toegang tot de kamers werden opgeblazen om ze af te dichten.
Een paar jaar na het einde van de oorlog waren lokale bewoners getuige van ongeveer 200 Japanse soldaten die de berg trokken. Ze waren weken op zoek geweest naar het verborgen goud, maar konden de juiste locatie niet vinden.
Khun Kliang zei dat hij toen hij jong was, uitgleed in een van de onderling verbonden grotten. De Japanse troepen hadden schachten gebouwd om de lucht in de grotten te laten circuleren.
Een rondleiding door een grot onthulde een groot open gebied dat naar drie passages leidde. Aan de bovenkant van de grot lijken door de mens gemaakte openingen van verschillende afmetingen te zijn, waarvan wordt aangenomen dat het de schachten zijn.
“We hebben hier bewijzen dat er kamers zijn gegraven. Waarom zou iemand dat doen als ze niet iets waardevols hadden verborgen of op zoek waren naar een dergelijke schat?” zo vertelde Khun Kliang.
Khun Somchai Duenpen, de loco-burgemeester van tambon Nai Muang, zei dat het verhaal over het goud in oorlogstijd niet uit de hand mag worden gelaten.
Ook een lokale historicus, Khun Somchai, zei dat Sukhothai ligt in de route die de Japanse soldaten gebruikten om tijdens de Tweede Wereldoorlog militaire troepen te verplaatsen.
De soldaten verlieten de trein op het Sawankalok-station en marcheerden door Sukhothai’s oude district en Ban Dan Lan Hoi op weg naar het Mae Sot-district van Tak vanwaar ze Myanmar binnenkwamen.
Khun Somchai, die ook expert is op het gebied van culturele werelderfgoedsites, zei dat het tijdens de oorlog logisch was dat de troepen over goud beschikten dat ze konden gebruiken om benodigdheden en voedsel te kopen.
Hij hield echter vol dat het voorbarig was om aan te nemen dat grotgoud bestond. ‘We zouden het verhaal over het goud in oorlogstijd met een korreltje zout moeten nemen,’ aldus Khun Somchai.
We moedigen toevoeging van uw reactie op deze content aan, maar kijken wel naar taalgebruik.
Informatie en bron
Illustraties: Photostock
Tekst: Olleke Bolleke in Noord Thailand
Bron: Div. kranten