THAILAND biedt een aantal lange termijn mogelijkheden voor buitenlanders die de herfst van hun leven in het koninkrijk willen volbrengen. De mogelijkheden omvatten jaarlijkse verlengingen van het verblijf, het 5-20 jaar Elite-visum en het 10 jaar Long Term Residence (LTR), die elk hun eigen opsomming van kosten hebben met diverse plussen en minnen. 

Geen van deze mogelijkheden staat direct eigendom van land door buitenlanders toe, noch garandeert een pad naar permanente verblijfsvergunning of burgerschap. Aankoop van appartementen is toegestaan, maar resulteert over het algemeen niet in visumconcessies. Sinds januari 2024 moet iedereen die zes maanden of langer in het koninkrijk verblijft, inkomstenbelasting betalen over overgemaakt inkomen.

MALEISIË heeft sinds 2002 een 5-20 jaar My Second Home-programma, maar er zijn een reeks veranderingen geweest, waaronder de vereiste om een ​​onroerend goed en bijbehorend land te kopen en te behouden (100 procent op hun naam) om de groei op de lokale markt te stimuleren. Voordelen zijn onder andere het verkrijgen van visa voor echtgenoten, ouders en kinderen jonger dan 34 jaar. 

In tegenstelling tot Thailand, stelt Maleisië de eis om ten minste drie maanden per jaar in het land te wonen, hoewel een afhankelijke verwant kan invallen als de visumhouder nog in de werkende leeftijd is. Maleisië eist momenteel niet dat buitenlandse belastingplichtigen belasting betalen over overgemaakt inkomen uit het buitenland.

CAMBODJA lijkt een eerdere tweede thuiscampagne te hebben opgegeven, maar het Retirement ER-visum geeft een jaar dat jaarlijks kan worden verlengd. Gepensioneerden van ten minste 55 jaar hoeven geen schriftelijk bewijs van status of financiën te overleggen. Wetten op het gebied van eigendomsbezit zijn streng en vergelijkbaar met die van Thailand. 

In theorie vereist Cambodja dat buitenlandse ingezetenen aangifte doen en belasting betalen over hun buitenlandse inkomsten, maar er zijn weinig tekenen van handhaving voor dit soort visa. Cambodja staat buitenlanders toe om burgerschap te kopen op voorwaarde dat ze investeren of US$ 300.000 doneren, een aanbod dat met name door rijke Chinezen met enthousiasme wordt aangenomen.

DE FILIPIJNEN bieden een Special Resident Retirement Visa (SRRV) aan, dat een verlengbare permanente verblijfsvergunning van twee jaar biedt. Mensen die ouder zijn dan 35 jaar moeten US$ 50.000 storten op een Filipijnse bankrekening (minder voor gepensioneerden), wat later kan worden gebruikt om een ​​appartement te kopen, en bewijs van een maandelijks inkomen tonen. Geld dat wordt overgemaakt vanuit bronnen buiten de Filipijnen is niet onderhevig aan belasting. 

Buitenlanders kunnen land leasen voor 50 jaar met verlengingen van nog eens 25 jaar. De Filipijnen zijn uniek in de regio door vanaf dag één van de SRRV een fictieve permanente verblijfsvergunning te verlenen.

Daaruit volgt dat de problemen voor gepensioneerden met een lang verblijf in de regio per land verschillen. Geen enkel land biedt het soort dubbele nationaliteit of tweede paspoort dat gebruikelijk is bij permanente verblijfsvisa in het Caribisch gebied bijvoorbeeld. 

Maleisië en de Filipijnen bieden gunstige belastingvoorwaarden voor buitenlandse gepensioneerden, hoewel Thailand een reeks belastingvoordelen biedt in het detail van langdurig verblijf. Eigendom van onroerend goed blijft problematisch in de regio, hoewel de aankoop van appartementen of langetermijnleases gebruikelijk is. Het gebruik van lokale genomineerden om onroerend goed te kopen of zaken te doen is extreem riskant in heel Zuidoost-Azië. 

Cambodja biedt waarschijnlijk de gemakkelijkste bureaucratische route voor gepensioneerden die lang blijven, maar het land mist het soort infrastructuur dat westerlingen gewend zijn. Er zijn geen zekere antwoorden, alleen individuele voorkeuren en prioriteiten.

Olleke Bolleke in Pattaya