In Pattaya, onder de palmbomen van Beach Road, is er een nachtleven dat iedereen kan zien, maar officieel niet bestaat. De bekende Thaise advocate khun Dr. Pornthip Phimsurasophon van advocatenkantoor Chartdee & Banning (waar ook de Nederlandse taal gesproken word) vertelde mij het verhaal dat altijd een glimlach oplevert. Niet omdat het grappig is, maar omdat het typisch Thais is.

Een Indiase man had afgesproken om seksuele diensten te kopen van iemand die hij dacht dat een vrouw was. Ze waren het eens over de prijs en de plek. Maar na de ontmoeting weigerde de man te betalen. Hij zei simpelweg: “Jij bent transgender, geen echte vrouw. Ik betaal alleen voor een echte vrouw.”

Het werd een ruzie en ze gingen naar de politie. Voor de politie was dit niets nieuws. Ze luisterden en zeiden toen: “In Thailand is het kopen en verkopen van seksuele diensten illegaal. Daarom kunnen wij niets doen.” En dat was het. Geen betaling en niemand kreeg gelijk of ongelijk.

Iedereen die langs Pattaya Beach Road loopt, vooral bij Walking Street, ziet de tegenstrijdigheid. Er staan vrouwen en anderen die niet in de officiële definities passen, glimlachend naar toeristen. Soms gaat het verder dan een praatje. We noemen dit stuk de “Palm Bar.” Er zijn geen borden of vergunningen, alleen een stil begrip.

Wettelijk bestaat dit allemaal niet. Thailand erkent sekswerk niet als een beroep. Dus officieel is er geen seksindustrie, hoewel de realiteit anders is.

De Thaise politie weet precies wat er gebeurt, net als het publiek maar kijkt weg, liefst in de golven van de zee, totdat er klachten komen of het imago van het toerisme in gevaar is. Dan grijpen ze in. Er worden arrestaties verricht en visa ingetrokken. Daarna wordt het weer stil en ieder doet zijn plas en alles blijft zoals het was.

Het verhaal van de Indiase man en de transgender vrouw zorgt nog steeds voor gelach in de Thaise advocatuur. De een dacht dat hij een dienst had gekocht, de ander dacht dat ze die had verleend. De staat zei dat er niks gebeurd was. En als er niets gebeurt, is niemand verantwoordelijk.

Sommige landen legaliseren sekswerk, niet omdat ze het goedkeuren, maar om de realiteit te erkennen. Thailand kiest een andere weg. Maar zolang Thailand volhoudt dat er geen seksindustrie is, terwijl iedereen het kan zien, moet men ook toegeven: soms zijn de dingen die de wet ontkent, juist het meest zichtbaar.

Jelle, correspondent in Thailand