JOMTIEN BEACH:- John Pirovano (71) was met zijn ’geheime recept’ decennialang dé oliebollenman van Beverwijk en omstreken. Een recept waarmee hij nu de harten steelt van de Thaise inwoners, toeristen en ook expats. „Ik bak ze gaar in speciale pindaolie; ze smullen ervan!”

Bij de gedachte aan een oliebol ligt de associatie met de jaarwisseling, vuurpijlen, kou en een gure wind al snel op de loer. Wie heeft er tijdens de feestdagen niet een keer aan de voet van een schaatsbaantje zijn tanden gezet in zo’n kleffe bruine deegbal vol met vet? Een oer-Hollandse lekkernij, die haast niet uit ons land is weg te denken.

Palmbomen
We kunnen ook veilig stellen dat een dergelijk winters tafereel minder voorstelbaar is onder de palmbomen bij een wit strand en een lichtblauwe zee. In je badkleding gaan de gedachten tenslotte eerder uit naar een koude sorbet dan naar het weg happen van een warme deegbal voor de kustlijn.

Een denkfout, zo grijnst John Pirovano. In Tulip House, een zeer bekend verzamelpunt voor Nederlanders en Belgen, zo’n honderd kilometer ten zuiden van Bangkok – roert hij met een lepeltje door een café latte en vertelt hij via een videoverbinding geamuseerd over zijn handel aan de kust van Jomtien Beach. Hij zegt zo’n 35.000 oliebollen per jaar te bakken. „Maar dan heb ik het natuurlijk niet over zo’n kleffe kermisbal. Ik bak ze in speciale pindaolie, wat zeker geen aanslag is op de kransslagaders.”

De verkoop doet hij meestal vanuit een kraam bij hotel The Colored House Pattaya. Met een wervende tekst op een geel doek achter zich: de lekkerste oliebollen van Thailand en Nederland. Boven de tekst staan de oliebollen ook nog afgebeeld. Ander succesnummers in zijn kraam zijn de saucijzenbroodjes, appelflappen en de speculaas. Maar ook de erwtensoep met rookworst (zo’n 3,50 euro per bak) mag niet ontbreken. „Met worst á la Hemastijl”, verduidelijk hij. „Ze zijn er gek op.”

Pirovano is in Beverwijk een bekende verschijning. Hij groeide op in de Hobbesteeg – een zijstraat van de Breestraat – en wist op jonge leeftijd een ding zeker: als hij later groot was, wilde hij bakker worden. Logisch dus, dat hij een opleiding volgt aan de banketbakkersschool in Haarlem. Op zijn achttiende is hij klaar en wil hij aan de slag. „Mijn vader, die stoffen verkocht op de markt, spoorde me toen aan om oliebollen te gaan verkopen. Een gouden handeltje, zo voorspelde hij.”

Oosterwijk
Vader Pirovano kreeg gelijk. De Beverwijker – die nu nog deels in de arbeiderswijk Oosterwijk woont – ging tientallen jaren kriskras Noord-Holland door met zijn oliebollenhandeltje. „Altijd naar boven toe gericht; van braderieën in Beverwijk tot aan Texel”, zegt hij. „De winstmarge was goed en het werk geweldig mooi. Na 2004 heb ik de zaak overgedaan aan mijn dochter Lisa, die runt het nog steeds. Ik ben toen verder gegaan in Thailand.”

Oliebollen te gaan verkopen in Thailand? „Je moet eerst weten dat ik lijd aan nierfalen en niet goed tegen de kou in Nederland kan. Op advies van vrienden ben ik vanwege mijn ongemakken toen naar Thailand naar gegaan, waar ik een stuk beter functioneer. In het ziekenhuis Bangkok Hospital kan ik ook me ook gewoon laten dialyseren.”

Nieuw bestaan
Hij maakt vrienden in Thailand, en bouwt aan een nieuw bestaan. Op een bepaald moment wordt hem gevraagd om tijdens een Hollandse avond wat oliebollen te bakken. „Dat bleek een groot succes”, zo schiet in de lach: „Ze wilden alleen maar meer, meer en meer. Ik ben toen steeds meer gaan doen. Van het leveren aan verenigingen, horecabedrijven, maar ook door te bakken bij bijvoorbeeld de Nederlandse ambassade. Daar heb ik vorige week nog 650 oliebollen en 144 appelflappen mogen uitdelen.”

Hoe zou hij zelf het succes verklaren? „Nou, het zijn natuurlijk niet zomaar oliebollen… Het zijn kwaliteitsbollen die ik maak aan de hand van een speciaal recept. Het geheim is dus om ze te bakken in pindaolie en om er voorts echte vanille en ascorbinezuur aan te voegen, oftewel vitamine C-tabletten. Dat zorgt voor een unieke bol.”

Een bol die aanslaat bij toeristen, maar intussen ook de weg naar de inheemse bevolking heeft gevonden. „Ze kenden het niet, dus reageerden vaak heel verbaasd. Ze vroegen zich af: ’Wat is dit dan?’.”

Olleke Bolleke in Thailand
Auteur: Dennis Mantz