PATTAYA:- Het valt niet te ontkennen dat de belastingwetten van Cambodja vriendelijker zijn voor gepensioneerde expats dan die van Thailand. Degenen die een verhuizing naar Cambodja overwegen uit angst voor de Thaise belastingdienst, bevinden zich (zoals de zaken er nu voor staan ) op veilig terrein.
Expats in Cambodja worden niet belast op hun internationale overboekingen: functionarissen van ABA en Maybank, twee toonaangevende banken met buitenlandse klanten, zeiden dat het onderwerp momenteel niet wordt besproken. De Cambodjaanse regering vermijdt in haar belastinggerelateerde publicaties duidelijk de specifieke kwestie van gepensioneerden.
Het Ministerie van Buitenlandse Zaken en Internationale Samenwerking stelt dat een buitenlander die gedurende een jaar meer dan 182 dagen in het koninkrijk verblijft, wordt beschouwd als een ‘inwoner’ van het koninkrijk. De tekst vervolgt dat “inwoners” belastbaar zijn over hun wereldwijde inkomen en er is geen enkele voorwaarde dat het geld naar Cambodja moet worden overgemaakt om aansprakelijk te zijn. Er is wel een afzonderlijke overheidsvereiste dat bedragen boven de € 9500,00 vóór de overdracht moeten worden aangegeven bij de Bank of Cambodja.
De context van de discussie over de belastingplicht heeft echter betrekking op ‘ingezeten’ buitenlanders die in Cambodja werken met een ‘salaris’. De regelgeving bepaalt dat hun buitenlandse inkomsten, als ze al in het thuisland worden belast, kunnen worden verrekend met eventuele verdere eisen van de Cambodjaanse belastingdienst. Deze uitspraak is niet afhankelijk van dubbelbelastingverdragen.
Cambodja heeft elf DTA’s, maar geen enkele met een land buiten Azië. Met andere woorden, werkende expats zijn zowel in Cambodja als in het buitenland onderworpen aan belasting op hun werkelijke loon.
Technisch gezien kent Cambodja geen personenbelasting, maar houdt het zich alleen bezig met het daadwerkelijk verdienen van contant geld. Bij uitbreiding is er geen verplichting voor gepensioneerden om betrokken te raken bij belastingaangelegenheden, en websites die Cambodja promoten als een tropisch paradijs vermelden zelden zelfs maar het onderwerp belastingheffing.
De vraag is NATUURLIJK wel of het belastingvrije paradijs voor gepensioneerden kan veranderen. Het zou voor de overheid niet moeilijk zijn om dat te doen, bijvoorbeeld door het wereldwijde inkomen te scheiden van de noodzaak om een ‘salaris’ te hebben. Er zijn echter geen aanwijzingen voor die bedoeling en de Cambodjaanse belastingautoriteiten zijn veel minder proactief en invloedrijk dan hun Thaise tegenhangers. Zoals een bankfunctionaris uit Phnom Penh zei: “Het zou het sop in de kool niet waard zijn”.
Het Cambodjaanse gepensioneerdenvisum kost ongeveer 300 dollar en kan jaarlijks worden verlengd, maar moet bij binnenkomst in het land gebaseerd zijn op een initieel E-klasse (voorheen zaken) visum voor 30 dagen. Het gebruik van visumagenten is wijdverbreid, bijna verplicht zelfs, en er is zeer weinig documentatie vereist.
Met andere woorden
De bureaucratie voor gepensioneerden in Cambodja is veel eenvoudiger dan in Thailand. Natuurlijk zijn de voor- en nadelen van het leven daar een veel grotere agenda.
Of zoals ik het zie, hier heb je wat en daar laat je wat!