“Nog steeds gaan veel vakantiegangers in Thailand met een olifant op de foto. Ze beseffen niet dat zo’n toeristenolifant jarenlang wreed is getraind voor een ritje of een foto”, vertelt Manouk gepassioneerd. “Olifanten krijgen stress van die tientallen toeristen die ze de hele dag willen wassen en knuffelen.”

KANCHANABURI :- Olifanten staan er soms urenlang met hun poten in de rivier zodat hordes toeristen ze kunnen wassen. Zelf eten zoeken hoeven ze niet, toeristen staan ervoor in de rij. Manouk Maas (29) werkte jarenlang bij een olifantenopvang in Thailand en zag de stress die dit bij de olifanten opleverde. Daarom begon ze drie jaar geleden een olifantvriendelijke opvang. “Geen enkele toerist raakt de olifant hier aan.”

Gered van een zwaar leven
Elke ochtend trekt Manouk de deur van haar huurhuis achter zich dicht. Langs bananenbomen en velden met gewassen loopt ze met haar vriend Pizaa, die olifantenverzorger is, in tien minuten naar de opvang die ze samen met collega’s eigenhandig uit de grond heeft gestampt.

Twee bejaarde olifanten, Kammoon en Malee, struinen daar in alle vrijheid rond. De zestigplussers hebben het goed. De bomen zijn groen, de bamboe vers en in het gebied wordt hun voedsel – kilo’s bananen, watermeloenen en gras – verbouwd. Maar zo’n relaxed leven hebben ze niet altijd gehad, ze zijn gered van een zwaar bestaan.

Kammoon was getraind om te bedelen, vertelt Manouk. Met haar vorige eigenaar struinde de olifant vroeger de straten af om westerse toeristen te verleiden een paar dollar te geven voor een knuffel of een foto. Malee werkte jarenlang in de houtindustrie en sleepte met een ketting zware boomstammen door afgelegen gebieden waar (illegale) houtkap plaatsvond. “Hierbij heeft ze haar achterpoot gebroken. Daar heeft ze nog altijd last van.”

Nooit meer naar huis
Het lot van de olifant gaat Manouk aan het hart. Op haar achttiende zag ze voor het eerst de Aziatische olifant in Thailand. Met klasgenoten van haar school in Helmond trok ze door het land en deed ze drie weken vrijwilligerswerk. Ze werd verliefd op het land, de mensen en de inzet van anderen om de olifanten een beter leven te geven. Twee jaar later keerde ze terug en ging ze werken bij een olifantenopvang, om vervolgens nooit meer terug naar Nederland te gaan.

Duizenden olifanten in Thailand leven in gevangenschap om toeristen te vermaken, maar bij de opvang waar Manouk werkte leek het relatief goed te gaan met de dieren. “Het was mijn taak om samen met anderen de situatie van de olifanten in de opvang te verbeteren. Dat lukte aardig, ze hoefden al vrij snel niet meer aan de ketting en toeristen mochten niet meer op de olifanten zitten in de rivier.”

Lees verder: https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5361560/manouk-maas-olifantenopvang-thailand-zondaginterview