~RENNEN ALS EEN DARTEL VEULEN~
(Zich gedragen als vrolijk, uitbundig jong mens)

THAILAND:- Ik zit op stoel 6A, hij op 6B. Pieter : een vrolijke zestiger met duidelijk zin in een praatje. Hij is opgetogen, of beter gezegd dolgelukkig, omdat hij eindelijk weer in een vliegtuig zit.

Pieter vertelt dat hij hopt over dit 10 uur zijn Thaise geliefde khun Tuk in de armen kan sluiten. Lang tijd hoefde hij haar nooit lang te missen maar sinds corona de kop opstak, lijken de dagen weken, de weken maanden en de maanden jaren. Hij vertelt haar lange tijd niet gezien te hebben.

Pieter zit vlak voor zijn pensioen en de plannen om naar Thailand te verhuizen, zijn vergevorderd. „We willen een huis laten bouwen waarin we samen oud kunnen worden. Tussen de eerste en tweede coronagolf waren we zelfs naar een mooi stukje land in de Isaan aan het kijken

Dat dit stil kwam te liggen, is niet hun grootste probleem. De leegte die corona veroorzaakt, wel. „Voorheen zagen we één a twee per jaar, zodra de vakantie zich aandiende, zat Pieter in het vliegtuig, van het ene op het andere moment moesten ze FaceTimen.

Toen Tuk  corona kreeg, wist ik niet hoe ik het had. Ik wilde bij haar zijn, haar verzorgen. Door de reisbeperkingen en mijn COPD was dat onmogelijk.”

Ik denk aan tegelijker tijd aan een vriendin van mijn wiens dochter “Ouan”in Thailand woont, zij heeft een Duitse vriend, eveneens Pieter geheten, die zijn geliefde in Duitsland heeft mogen ontvangen

En neem onze Paul met zijn Thaise vriendje. Ze zwaaiden elkaar de laatste keer op Suvarnabhumi uit, na anderhalf uur in de vliegtuigbus van Pattaya naar Suvarnabhumi gezeten te hebben om zoveel mogelijk samen te zijn, maar iedere keer 14 dagen in een hotelkamer eenzaam te zitten zijn, is uiteindelijk ook geen optie.

Zo zijn er legio verhalen van mensen die door het inreisverbod van elkaar zijn gescheiden.

Dat de wereld nu stukje bij beetje opengaat, moet voor mensen met een langeafstandsrelatie extra feest zijn. Dat is het in ieder geval voor Pieter

Als een jong veulen rent-ie bijna door naar de aankomsthal. Daar staat ze: de kleine Thaise schone met een glimlach van het ene naar het andere oor.

De lange, stevige omhelzing is zo’n moment waarop Robert ten Brink tevoorschijn had kunnen komen.

Want Pieter en Tuk, Ouan en Pieter,  Paul en Kai bewijzen het weer:

“all you need is love”

“Uit het leven gegrepen”
Olleke Bolleke in Thailand