ROTTERDAM/PHITSANULOK :-Rob de Callafon is een echte Rotterdamse horecaman. Hij begon zijn loopbaan in Feyenoordcafés, werkte voor professioneel kickbokser Ramon Dekkers, begon een klusbedrijf en bestiert inmiddels met zijn vrouw Nipa het succesvolle eetcafé Thailand. Dit jaar stoppen ze met het restaurant om naar Thailand te emigreren.

De Rotterdamse horecacarrière van goedlachse Rob de Callafon (65) eindigt op zowat precies dezelfde plek als waar-ie ooit begon: in de Zenostraat in Lombardijen. Als 17-jarige jongen begint Rob zijn loopbaan in buurtcafé de Fabeltjesbar, in de Zenostraat. Nu is hij 48 jaar ouder en hoort de plek waar ooit de Fabeltjesbar stond bij het restaurant dat hij met zijn vrouw Nipa bestiert: eetcafé Thailand.

Maar hoe rond die cirkel ook lijkt, Rob heeft nogal wat zijwegen bewandeld om uiteindelijk weer in de Zenostraat te belanden. Want hoewel het buurtcafé zijn eerste werkplek is, stapt Rob al snel over naar café ‘t Fust. “Daar was het altijd gezellig”, herinnert de barman zich. “Ik was als terraskelner continu aan het rennen en had met de bedrijfsleider bedacht om onbeperkt mosselen te serveren. Dat ging als een trein. Ze vreten je arm en ze drinken je rijk, dat bleek ook in ‘t Fust zo te zijn. Er ging heel wat bier doorheen.”

Rob blijft bij het café tot hij 25 was. “Toen wilde ik een café voor mezelf.” Samen met de bedrijfsleider gaat hij op zoek, en komt al snel uit bij Feyenoordcafé ‘t Haantje. “Dat café werd gerund door twee zwagers die ruzie hadden. Ome Henk wilde niet verkopen, ome Wim wel. Ik ben net zo lang langsgegaan tot ze allebei om waren.” Het was een beetje een ouwelullencafé, zegt Rob, maar na wat aanpassingen zat de bar elke dag stampvol.

Van ’t Haantje naar De Fabel
De zaken gaan goed, maar Rob is klaar voor iets nieuws. Hij verkoopt z’n café, en werkt even in de catering, maar het begint al snel te kriebelen. Hij neemt De Fabeltjesbar over en doopt het om tot Café de Fabel. Net als in z’n vorige café was het al gauw druk. “Er waren een hoop Feyenoorders, echt jongens van de straat. Hoewel het allemaal ondeugende gasten waren, gebeurde er nooit wat.” Niet zo gek, want Rob bokst al van jongs af aan. “Je moest niet proberen met me te dollen, want dan stond je neus de andere kant op.”

Het stopte niet met café de Fabel. Rob breidt zijn horeca-imperium uit met nog twee cafés, tot hij er op z’n 34ste klaar mee is. “Ik had er geen zin meer in. Als het knokken was in je zaak moest je komen, maar als het gezellig was belden ze je nooit.” De kickbokswereld lonkt, en hij begint als assistent-coach voor professioneel kickbokser Ramon Dekkers en zijn (stief)vader Cor Hemmers te werken.

Tijdens een bruiloft in Thailand ontmoet hij de Thaise Nipa, die wel heel speciaal blijkt te zijn. Ze is het nichtje van de bruid. Rob spreekt niet veel Thais, Nipa bijna geen Engels. De bruid moet dus tolken. De twee zijn al snel samen, en Nipa komt steeds vaker naar Nederland. Terwijl zij in de kas en bij de veiling werkt, begint Rob aan een nieuw project: klusbedrijf Aap. “Ik had altijd allemaal apen om me heen: loodgieters, elektriciens, bouwvakkers, dus de keuze voor de naam was snel gemaakt.”

Van 26 naar 120 zitplekken
Elk jaar neemt het stel drie maanden vrij om naar Thailand te gaan. Naar Phitsanulok, om precies te zijn, het Noord-Thaise gebied waar Nipa vandaan komt. Niet alleen om vakantie te vieren en familie te bezoeken, ook om een leven op te bouwen. De twee hebben een stuk land van Nipa’s ouders gekregen. Maar als je zo’n horecaman als Rob bent, komen de aanbiedingen zelfs naar je toe als je bijna 9000 kilometer verderop zit. “Ik kreeg een telefoontje dat er een oude pizzazaak failliet was. Of ik niet nog een keer een zaak in Lombardijen wilde hebben? Daar moet ik het met m’n vrouw over hebben, zei ik. Na een halve minuut kon ik al terugbellen: wanneer kunnen we komen kijken?”

Zo opende Eetcafé Thailand in 2014 haar deuren. In dat jaar wordt Rob 55, maar van een bevriende wijze monnik had het stel gehoord dat dat geen goed jaar zou zijn. “Eigenlijk is het dan beter om geen groot zakelijk project te beginnen,” legt hij uit. Gelukkig was de monnik ook praktisch. “Hij zei: ga dit jaar gewoon open, maar geef het openingsfeest pas na je verjaardag.” Zo gebeurt het ook. Het stel opent het eetcafé in mei, maar de feestelijke opening vindt plaats na Rob’s verjaardag in juni.

De 26 plekken zijn iedere avond bezet, dus komende ‘apen’ van klusbedrijf Aap langs. Het restaurant breidt uit naar 70 zitplaatsen en wat later zelfs naar 120. “Eigenlijk had ik Nipa beloofd dat ik op m’n 60ste zou stoppen,” geeft Rob toe. “Maar mede door corona zijn we langer doorgegaan. Nu – vijf jaar later – hebben we de zaak dan uiteindelijk verkocht, aan een heel leuk Vietnamees stel. Ze lopen tot Kerst mee en gaan de zaak dan echt overnemen.”

Die ouwe met de goeie verhalen
Wie denkt dat Rob en Nipa met pensioen gaan in Thailand, heeft het mis. Ze hebben acht kweekvijvers vol tilapia, een grote groentetuin en boomgaarden. De vis, groenten en fruit worden verkocht op de markt. Dat is niet het enige: “We gaan een bed & breakfast beginnen.”

Nipa verlaat de keuken niet helemaal, want gasten mogen ook mee-eten en -koken. “Eten zit echt in de Thaise cultuur. Als je in Thailand bent, vraagt niemand: hoe gaat het? Iedereen opent een gesprek met: heb je al gegeten?”

Het stuk land ligt aan een dijk en eigenlijk is iedereen die daaraan woont familie van Nipa. Rob denkt niet dat ze Lombardijen erg gaan missen. “Al heb ik hier wel 600 vrienden in m’n telefoon staan. Maar ik word wat kribbiger nu ik ouder word, net als m’n vader. Als er rare figuren voor de deur staan, word ik chagrijnig. Het is een mooi moment om Nederland te verlaten.”

Maar gaan Rob en Nipa niet ontzettend gemist worden in het eetcafé? “Ja, die praatjes van me gaan misschien wel gemist worden. Die ouwe had wel goeie verhalen, denken ze dan wellicht. Maar als het eten zo lekker blijft als nu, gaat dat wel over.”

Thailand voelt nu al als thuis, voor zowel Rob als Nipa. Er staan al vier B&B-huisjes op het perceel, dus het koppel kan meteen door met werken. “Eigenlijk wilde ik er nog zes huisjes bij, maar dan doet Nipa vergif in m’n eten en gooit ze me in de sloot, denk ik. Ze trapt niet nog een keer in zo’n uitbreiding.”

Olleke Bolleke in Pattaya
Foto’s: Rob de Callafon
Bron: Rijnmond.nl