DE PROGRAMMEUR

Een ambitieuze programmeur besloot eindelijk eens vakantie te nemen. Hij boekte een cruise en vertrok. Onderweg stak echter een orkaan op en het schip verging. Na een tijdje spoelde de man aan op het strand van een onbewoond eiland. Er waren geen andere overlevenden en alles wat er te eten was, waren bananen en kokosnoten. Hij bracht zijn dagen door met bananen eten en kokosmelk drinken, terwijl hij de zee afturende naar een teken van leven.

Maanden gingen voorbij zonder dat hij iets zag. Op een dag echter zag hij een klein bootje aankomen, een roeibootje met aan boord de prachtigste vrouw die hij ooit had gezien. Ze legde aan en liep naar hem toe. 

“Wat doe jij hier?” stamelde de man.  

“Oh,” zei de vrouw, “ik ben aan de andere kant van het eiland aangespoeld.”  

“Maar hoe kom je dan aan die roeiboot?” vroeg hij.  

“Die heb ik zelf gemaakt: de roeispanen zijn van bamboe en de boot zelf is van het hout van de eucalyptusboom. De kieren heb ik dichtgemaakt met rubber uit de rubberboom.”

“Maar dat alles zonder gereedschap of machines?” vroeg de programmeur.  

“Oh, dat was geen enkel probleem,” zei de vrouw. “De rotsen bevatten een bepaald erts dat metaal bleek te bevatten als ik ze verhitte. Ik maakte gietmallen in de rotsen, zodat ik gereedschap en daarmee ook machines kon maken. Maar eh, heb jij hier iets te eten?”  

“Alleen maar bananen,” antwoordde de programmeur.  

“Laten we dan naar mijn huis gaan,” zei de vrouw.

Ze roeiden naar de andere kant van het eiland. Daar aangekomen legden ze aan bij een kade en de vrouw leidde de programmeur naar een prachtige bungalow.

De programmeur was met stomheid geslagen.  

“Het is niet veel, maar je probeert er wat van te maken,” zei de vrouw.  

Eenmaal binnen vroeg ze of hij iets wilde drinken.  

“Nee,” zei hij, “ik heb genoeg aan die kokosmelk.”  

“Maar ik heb ook bier,” zei de vrouw, “eigengebrouwen weliswaar, maar het is iets. Ik ga me even omkleden. Als je wilt, kun je even een douche nemen en je scheren.” 

De man ging naar de badkamer en vond inderdaad een scheermes gemaakt van bot, met daarop twee schelpen gebonden. Het werkte perfect.  

“Deze vrouw is fantastisch!” dacht de programmeur, “wat zou ze nog meer in petto hebben?”

Terug in de woonkamer vleide hij zich neer op de bank. De vrouw kwam binnen in een jurkje van zijde, kroop naast hem op de bank en begon op een manier die niet veel te raden overliet in zijn oor te fluisteren.  

“Weet je,” zei ze, “we zijn hier nu allebei al een paar maanden, en ik weet zeker dat er iets is waar je al die tijd op wacht, iets wat je al die maanden hebt gemist…”

Ze keek hem diep in de ogen en hij kon niet geloven wat hij hoorde.  

“Bedoel je… dat ik vanaf hier mijn e-mail kan checken?”

SPIJKERS

De gebroeders Van Leeuwen verkopen spijkers.

Ze willen nu reclame maken om nog meer spijkers te verkopen en vragen reclamebureau H&H om een affiche te ontwerpen.

Na een week komt de vertegenwoordiger van H&H bij de gebroeders Van Leeuwen met een affiche waarop een foto staat.  

Op deze foto hangt Jezus aan het kruis, en onder de foto staat geschreven:  

“Jezus hangt hier al eeuwen, dankzij de spijkers van Van Leeuwen.”

Maar de gebroeders Van Leeuwen waren hier niet tevreden mee.  

“Stel dat dit affiche tegenover de kerk komt te hangen, dat kan toch niet,” zei een van de gebroeders.

De vertegenwoordiger van het reclamebureau ging weer terug.

Na een week kwam hij opnieuw bij de gebroeders Van Leeuwen, deze keer met een affiche waarop een leeg kruis stond.  

Onder de foto stond de tekst:  

“Jezus is van het kruis gepleurd, met spijkers van Van Leeuwen was dit niet gebeurd.”

Maar ook dit was niet goed.  

“Geen kruis en geen Jezus op het affiche,” zei een van de gebroeders Van Leeuwen.

De vertegenwoordiger ging weer terug.

Na een week was hij weer bij de gebroeders Van Leeuwen, ditmaal met een nagenoeg leeg affiche met daarop de tekst:  

“Bij Van Leeuwen zijn het zeikers, maar ze verkopen wel goeie spijkers!”

DE TAPIJTZAAK

Twee goede vrienden gaan een dagje naar Amsterdam en komen langs een tapijtzaak.  

Op een bord staat:  

“Raad de waarde van een tapijt en win 50 Euro!” 

Ze gaan naar binnen en de ene pakt een tapijt, voelt eraan en zegt tegen de verkoper:  

“Handgeknoopt berbretje, 1500 euro.”  

De verkoper is verbaasd en zegt:  

“Nou, ongelooflijk, helemaal goed!” 

Ze gaan met die 50 euro naar de eerstvolgende kroeg en slaan het geld in één keer stuk. Maar de dorst is nog niet over, dus ze gaan weer terug naar de tapijtwinkel.  

“Nou, vooruit,” zegt de verkoper, “nog een keer dan.” 

De man pakt weer een tapijt en zegt:  

“Machinaal geknoopt, 350 euro!”  

Weer goed! Dus ze gaan weer naar de kroeg en na verloop van tijd als een balletje naar huis.

De volgende morgen wordt een van de mannen wakker naast zijn vrouw, die hem kwaad toespreekt:  

“Dat je gaat zuipen moet je zelf weten, maar om me midden in de nacht tussen de benen te grijpen en dan te zeggen: ‘ouwe kokosmat uit een viswinkel met een gat erin, 5 euro’, dat gaat me te ver!”

Fijn weekend!

Reinold